آیا مناطق روستایی افغانستان نیاز به مبارزه با کووید ۱۹ دارند؟ درس های از یک تحقیق ساحوی
در سال ۲۰۱۷، دیدبان شفافیت افغانستان ۱۸۴ مراکز صحی را در هشت ولایت سروی کرد. این سروی دریافته است که افغانستان در خصوص موجودیت مراکز صحی در روستاها پیشرفت داشته اما این مراکز نیازمند کمک های عاجل و ضروری بودند.
براساس یافته های این سروی، ۹۹ فیصد این مراکز صحی با حضور پرسونل صحی و بیماران در داخل آن فعال بوده اند. اما سروی ۲۰۱۷ همچنان نشان داد که این مراکز صحی هم با مشکلات ساختاری و مراقبتی و هم نیازمندی عملیاتی مواجه اند. این نیازمندی ها از خدمات برق رسانی، دواها، و تجهیزات صحی گرفته تا موجودیت وسایط نقلیه و امبولانس ها، مشکلات بهداشتی و حفظ الصحه، دسترسی کارمندان و بیماران به تسهیلات محوطه ای، نبود پرسونل کافی خصوصا پرسونل صحی اناث، و نهایتا مشکلات نظارت مدیریتی را شامل میشدند.
با در نظرداشت تاکید سازمان صحی جهان به بهداشت و رعایت حفظ الصحه جهت مقابله با کووید ۱۹، این مراکز صحی روستایی خودشان در برابر شیوع بیشتر این ویروس آسیب پذیر اند. براساس این سروی، خدمات بهداشتی در ۴۵ فیصد این مراکز صحی ضعیف است و یک چهارم این مراکز تشناب ندارند. علاوه بر آن، از آنجای که موجودیت امبولانس در مراکز صحی روستایی یک مشکل است (۶۴ فیصد مراکز صحی هیچ واسطه نقلیه ای ندارند) اقدامات بدیل شامل تهیه وسایط مورد نیاز با استفاده از وسایط عادی هنگام نیازهای عاجل میتواند در حالت اضطراری یک راه حل باشد.
دفتر افغانستان بانک جهانی گزارش داده که برای حمایت از برنامه مقابله اضطراری افغانستان با کووید ۱۹، صد میلیون دالر امریکایی جمع آوری کرده است. در حالیکه یک محور اصلی این برنامه تامین پشتیبانی برای خدمات صحی است اما چگونگی استفاده از این وجوه برای مناطق روستایی روشن نیست. حکومت افغانستان هیچ برنامه خاص را برای مبارزه با کووید ۱۹ در مناطق روستایی اعلام نکرده اما گزارش های از وضع محدودیت گشت و گذار و آماده سازی مراکز صحی برای رسیدگی به بیماران احتمالی کووید ۱۹ از مناطق روستایی، وجود دارند. فعال بودن ۹۹ فیصد مراکز صحی در افغانستان نشان میدهد که روستاهای افغانستان در صورت بسیج حمایت به موقع و کارا از جانب حکومت، جامعه جهانی، و دگر جوانب مهم ذیدخل، برای مقابله با کووید ۱۹ یک تعداد تسهیلات اساسی را دارند.
در خصوص سروی:
این سروی شامل بررسی حضوری مراکز صحی و مصاحبه با پرسونل و اعضای جامعه صحی میشد. تمرکز این سروی روی وضعیت عملیاتی و کارآیی مراکز صحی، به شمول ظرفیت آنها جهت ارایه خدمات مورد نیاز و شناسایی مشکلات موجود و احتمالی که میتوانند تاثیر برعکس روی عرضه خدمات داشته باشند، بود. این سروی در ولایات بدخشان، غزنی، کندهار، تخار، هرات، ننگرهار، کابل، و بغلان انجام شده است.
